Gideon Levy: “Israël bouwt een getto, dus zal het dan een vernietigingskamp bouwen?”
Analyse op Haaretz
“Genocide gebeurt niet van de ene op de andere dag. Je wordt niet op een ochtend wakker en gaat van een democratie naar Auschwitz.”
Edward Said , misschien wel de grootste Palestijnse intellectueel, schreef dat de tragedie van het Palestijnse volk "het slachtoffer van slachtoffers zijn" is. Iedereen die nu naar de slachtoffers van de Holocaust verwijst, is een dader geworden . Met de intellectuele moed die hem kenmerkt, schrijft Gideon Levy in Haaretz : " Als Mordechai Anielewicz nog leefde, zou hij vandaag dood zijn. Het hoofd van de Joodse Strijdorganisatie tijdens de Opstand in het Getto van Warschau zou van schaamte en oneer zijn gestorven als hij had geweten van de plannen van de minister van Defensie, met de volledige steun van de premier, om een 'humanitaire stad' te bouwen in de zuidelijke Gazastrook. Anielewicz zou nooit hebben geloofd dat iemand, 80 jaar na de Holocaust, zo'n duivels plan zou kunnen bedenken." Had hij geweten dat dit plan bedacht was door de regering van de Joodse staat, gegrondvest op de offers van het getto, dan zou hij er kapot van zijn geweest. Had hij ontdekt dat het brein achter dit plan Israel Katz was, de zoon van Holocaustoverlevenden Meir Katz en Malcha (Nira), geboren Deutsch, oorspronkelijk afkomstig uit de Roemeense regio Maramures, die een groot deel van hun familie in de vernietigingskampen hadden verloren, dan had hij het nooit geloofd. Wat zouden ze tegen hun zoon hebben gezegd? Als Anielewicz had beseft hoeveel apathie en inertie het plan in Israël en, in zekere zin, in de hele wereld, inclusief Europa en zelfs Duitsland, had veroorzaakt, zou hij een tweede keer zijn gestorven, ditmaal met een gebroken hart.”
En hier raakt Levy een gevoelige snaar bij Israël. "De Joodse staat ," hekelt hij, " bouwt een getto. Wat een vreselijke uitspraak. Het is al erg genoeg dat het plan werd gepresenteerd alsof het op de een of andere manier legitiem zou kunnen zijn: wie is voor een concentratiekamp en wie is ertegen? Maar van daaruit zou het een kleine stap kunnen zijn naar een nog gruwelijker idee: iemand zou een vernietigingskamp kunnen voorstellen voor degenen die de selectieprocedure bij de ingang van het getto niet doorstaan. Israël vermoordt toch al massaal inwoners van Gaza , dus waarom zouden we het proces niet stroomlijnen en de levens van onze dierbare soldaten sparen? Iemand zou zelfs een compact crematorium kunnen voorstellen op de ruïnes van Khan Yunis, waartoe de toegang geheel vrijwillig zou zijn, zoals in het nabijgelegen getto van Rafah. Vrijwillig, natuurlijk, zoals in de 'humanitaire stad'. Alleen het verlaten van de twee kampen zou geen vrijwillige keuze meer zijn. Dat is wat de minister voorstelde."
Levy merkt vervolgens op: "De aard van genocide is dat het niet van de ene op de andere dag gebeurt. Je wordt niet op een ochtend wakker en gaat van democratie naar Auschwitz, van burgerlijk bestuur naar de Gestapo. Het proces verloopt geleidelijk. Na de fase van dehumanisering, die zowel de Joden in Duitsland als de Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, elk op hun eigen tijd, hebben meegemaakt, komt demonisering, zoals beide landen hebben meegemaakt. Dan komt de fase van angst: er zijn geen onschuldigen in de Gazastrook, en 7 oktober vormt een existentiële bedreiging voor Israël die elk moment weer kan gebeuren. Dan komen de oproepen om de bevolking te evacueren, nog voordat iemand zelfs maar aan uitroeiing denkt. Nu hebben we deze laatste fase bereikt, de laatste vóór de genocide. Duitsland verplaatste zijn Joden naar het oosten, en de Armeense genocide begon ook met deportatie, wat destijds 'evacuatie' werd genoemd. Tegenwoordig hebben we het over evacuatie ten zuiden van Gaza." Evacuatie: een term die is aangedikt om de juiste woorden te vermijden: deportatie, eindoplossing.
Levy bekent: " Jarenlang heb ik vergelijkingen met de Holocaust vermeden. Elke dergelijke vergelijking liep het risico de waarheid te verdraaien en de zaak van rechtvaardigheid te schaden. Israël was nooit een nazistaat, en toen die eenmaal gevestigd was, moest het, als het geen nazistaat was, een morele staat zijn. Je hebt de Holocaust niet nodig om geschokt te zijn. Je kunt door veel minder geschokt zijn, zoals door Israëls gedrag in de Gazastrook. Maar niets heeft ons voorbereid op het idee van de 'humanitaire stad'. Israël heeft geen moreel recht meer om het woord 'humanitair' te gebruiken. Iedereen die de Gazastrook heeft veranderd in een massagraf en een woestenij van ruïnes, en er onverschillig tegenover staat, heeft elke band met de mensheid verloren. Iedereen die alleen het lijden van Israëlische gijzelaars in de Gazastrook ziet, zonder te beseffen dat het Israëlische leger elke zes uur evenveel Palestijnen doodt als er nog gijzelaars in leven zijn, heeft elk spoor van menselijkheid verloren. Alsof 21 maanden van het doden van baby's, vrouwen, kinderen, journalisten, artsen en andere onschuldigen nog niet genoeg waren, zou het gettoplan alle alarmbellen moeten doen rinkelen. Israël gedraagt zich alsof het genocide en verdrijving aan het voorbereiden is. En zelfs als het daar op dit moment niet toe van plan is, heeft het zichzelf blootgesteld aan het ernstige risico om snel en onbewust in een van beide misdaden te vervallen. Vraag het maar aan Anielewicz.
l'Unità
